همانند هر روز با اشتیاق و شادی غیر قابل وصفی به دست های پر مهر زن دهقان چشم میدوزیم تا دانه های طلایی گندم را برایمان احسان کند، با گامهایی بلند همچون شیفتگان به سویش میدویم...
هنوز لبخند بر لب دارم هرچند چشمانم باتحیری بی پایان به دستان خونین زن و بدن جدا از تنم نگاه میکند!
---
پ.ن: ظاهرا مطلب قبلی یه مقداری سوء تفاهم ایجاد کرده؛ حقیقتش در دنیای امروز ما جاهای زیادی هست که میتونه انسان رو میون دیوار محبوس کنه مثلا: بیماستانها، خانه های سالمندان، مراکز تر اعتیاد، سرباز خانه ها، زندانها، آسایشگاه های روانی و...
این یعنی اینکه فکرای بد نکنید لطفا!
سلام ... زن دهقان سادگی را رقم میزند ...
یهسری به وبم بزنی خوشحال میشم
سلام...............
این روزا تمام خیابونا ، خونه ها ، پارکا .... مثله زندونن برات .....
حتما نباید تو بیمارستان و مرکز ترک اعتیاد باشی .........
حقمه که تنهام ......