نمیدونم چرا جدیدا حس میکنم دارم منقرض میشم
نمیخوام هااااا
اما دارم میشم
زندگی عجب حریف قدری بود و ما بی خبر پریدیم تو میدون
نه فوتی، نه فنی، نه طرفدار دو آتیشه ای نه حتی مربی سخنوری...
البته مربی مون مهربونه، بزرگه، داناست، حتی گویا پر قدرته؛
اما حیف که نشسه و فقط نگاه میکنه لبخند ِ ملایمی هم روی لباشه...
حداقل یه زمان استراحتی چیزی درخواست کن، لامصب! پکیدیم این وسط...!؟
آخ که لبخند زندنش آدم و می ترسونه ، آدم با خودش می گه پشت این لبخند کدوم اتفاق پنهان شده...
یک سال داره میشه که ننوشتی
اما به یادتم رفیق
شاد باشی